دو تائی اونور خیابون وایساده بودن ، به زنم گفتم بریم باهاشون چندکلومی صحبت کنیم اونم  قبول کرد و ما هم مث جن ریختیم سرشون . بنده خدا مردِ قد بلند و سفید و خوش کل زنه هم ماشالله اولوله سیاه ولی مودب و مهربون . کاشف به عمل اومد که اینا تا 3 روز دیگه تو ایرانن و بعد پرواز به طرف سرزمین ناپلئون . از دهنمون پرید که ناهار فردا در خدمت باشیم نه گذاشتن نه ورداشتن گفتن آره . تو دلم گفتم مث این که تارف سرشون نمی شه . ولی نه خدائیش از ته دل بهشون گفتم . زنم هم که داش خر کیف می شد به خاطر فردا که حالا می خواست  چه کلاسای متنوعی بزاره جلو درو همساده . البته از حق نگذریم هر دومون مهمون نوازیم . ما که به گربه های محلمون هم لطف می کنیم اینا که سهلن . لااقل دلمون خوشه که آدمن . تو رو خدا ببین وقتی زن آدم نخواد ، آمد و رفت صورت بگیره با خونواده محترم شوهر ، آدم مجبور می شه دست به این کارهای محیر العقول بزنه . خلاصه طی قراری که باهاشون گذاشتم یه جایی همدیگه رو دیدیمو با ماشین رفتم سراغشونو آوردمشون خونه . نمی دونی چقدر حظ وافر بردن وقتی اتاق 24 متری پذیرائی ما رو دیدن مث این که اومده بودند موزه لوور خودشون . باور می کنی وقتی که هندونه می خوردن مث این بود که دارن طلا می خورن . مردِ می گفت گرونی میوه و خوراکی تو پاریس بی داد می کنه . صحبت خونه و زمین رو هم نکن که نایابه . فقط تونسته بودن یه ماشین مدل 2003 از محصولات رنو بخرنو بیش از 50 کشور جهان رو بگردن ، همین ! زنه مثه یه چوب پرچم بود ولی تنهایی نصف دنیا رو گشته بود . خیلی ازشون خوشم اومد . ساده و مهربون و کاملا مقید به آداب معاشرت . ناسلامتی مردِ طراح چیلر های صنعتی بود و زنه هم برا خودش یه دکتر . اونا می گفتن تو کشورشون روابط موابط و خونه هم رفتن و دید و بازدید سرش گرده . می گفتن اونجاها اصلا این خبرا نیست . خلاصه از هر دری سخنی بود . خیلی خدائیش باهامون حال کردن . نه این که من و زنم هر دو هنرمندیم خیر سرمون کلی براشون پرده های متنوع نمایش اجرا کردیم کم مونده بود چند تا ماتادور هم صدا بزنیم بیان جلومون بالا پائین بپرن . خیلی جالب بود برا خودم وقتی زنم حس آرایشگریش گل کرد و زنه رو برد تو اتاق خوابمونو آرایشش کرد وقتی برگشت شوهره مسخرش کرد . یارو می گفت که انسان باید به طور خدادای خوشکل باشه نه این که با وسایل آرایشی خودشو زیبا جلوه بده . منم که خدائیش بند این حرفای حکیمانمو و کلی تائیدش کردم . تو این فاصله کلا اون دو نفر ،‌ نسل هر چی دوغ بود رو منقرض کردن . مث این که تو اون کشور از این جور خوردنی ها کم پیدا میشه . به هر حال بعد از 3 ساعت جهان گردی ! رفتم براشون بلیط تهیه کردم و راهیشون کردم قزوین . نمی دونی چقدر با احساس پشت پنجره برامون بوس می فرستادن . منم که جو گیر شده بودم اصلا تو این باغا نبودم که یارو داره برا زنم هم آره ... خلاصه این بود از ماجرای دوجهانگرد فرانسوی . خدا به خیر بگذرونه فردا رو که اگه این صاب خونه بفهمه که ما این اجنبی های کافرِ نجسِ بدِ کثیفِ نامسلمونو ( هر چیزی که بلتیم به غیر خودمون نسبت بدیمو ) راه دادیم تو خونش چه برنامه ای برامون بچینه . اصلا بی خیال آخرش هم اگه جوابمون کرد یه سر می ریم پاریس اینا . چه عیبی داره مگه !!